ତାତମାତ-ଗୀତି

କହୁଛି ସତ୍ୟଧର୍ମର ବୃତ୍ତାନ୍ତ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଯେରୂପେ ହେଲା ବିଖ୍ୟାତ

।୧।

ବିଭୁ ମହାନିତ୍ୟବାସୀ

ସ୍ୱଶକ୍ତିରେ ବୁଦ୍ଧ ରୂପ ପ୍ରକାଶି,

ହେ ତାତ ମାତ !

କ୍ଷିତୀ ପରେ ବିଜେ ଆସି

।୨।

ଆତ୍ମା ଯୋଗ ସମାଧିରେ

କୈଳାସ ଗିରି ଗୁହାର ମଧ୍ୟରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ରହିଲେ ସ୍ୱାତ୍ମାଧ୍ୟାନରେ

।୩।

ବହୁ ଯୁଗ ସେହିଠାରେ

ବିଶ୍ରାମ କରିଲେ ବ୍ରହ୍ମାନନ୍ଦରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଜଗତ ପ୍ରାଣୀ ହିତରେ

।୪।

ତହୁଁ କେତେ ଯୁଗଅନ୍ତେ

ଆଜ୍ଞା ଦେଲେ ସିନ୍ଧ ସାଧୁ ଭକତେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଜାତ ହୁଅ ଏ ଜଗତେ

।୫।

ଭକତଙ୍କୁ ଆଜ୍ଞା ଦେଇ

ଗୁପ୍ତେ ଭ୍ରମିଲେ ସପ୍ତଦ୍ୱୀପା ମହୀ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଅବଧୂତ ବେଶ ବହି

।୬।

ଅନାଦି ସିଦ୍ଧ ପୁରୁଷ

ଉତ୍କଳ ଭୂମିରେ ହେଲେ ପ୍ରବେଶ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଭ୍ରମିଣ ଅନେକ ଦେଶ

।୭।

ତାହାଙ୍କ ମହିମା ଜାଣି

ସାଧୁ ଭକ୍ତେ ନାମ ଦେଲେ ପ୍ରମାଣି,

ହେ ତାତ ମାତ !

କହୁଛି ତାହା ବଖାଣି

।୮।

ବୁଦ୍ଧ ମହିମା ଗୋସାଇଁ

ନାମରେ କମ୍ପିଲା ଉତ୍କଳମହୀ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ମହିମା କେ ପାରେ କହି

।୯।

ସର୍ବ ଶାସ୍ତ୍ର ସାର ମର୍ମ

ସତ୍ୟ ସନାତନ ମହିମା ଧର୍ମ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ତହିଁ ନାହିଁ କାମ୍ୟ କର୍ମ

।୧୦।

ସେହି ପ୍ରଭୁ କଲେ ଖ୍ୟାତ

ଏହି ସତ୍ୟଧର୍ମ ନାମ ଉଦିତ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଆମ୍ଭ ମଙ୍ଗଳ ନିମିତ୍ତ

।୧୧।

ଆସ ସର୍ବେ ଏକମନେ

ଭଜିବା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ବିଧାନେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମ ନିର୍ଗୁଣ

।୧୨।

ଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ଶିରେ ଧରି

ଶ୍ରୁତିବାକ୍ୟ ଅନୁଭବେ ବିଚାରି,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନିଷ୍କାମ କର୍ମ ଆଚରି

।୧୩।

ହିଂସାଦି କୁକ୍ରିୟାମାନ

କାମ କ୍ରୋଧ ଲୋଭେ ନ ହୋଅଇ ମଗ୍ନ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଅହିଂସା କର ପାଳନ

।୧୪।

ମଦ ମାତ୍ସର୍ଯ୍ୟ ମୋହକୁ

ମନୁ ତେଜ ସର୍ବ ରିପୁଗଣକୁ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ରଜ ତାମସ ଗୁଣକୁ

।୧୫।

ସତ୍ୟରେ ହୁଅ ଆସକ୍ତି

ଅସତ ସଙ୍ଗରେ ନ କର ପ୍ରୀତି,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନିଶ୍ଚେ ମିଳିବ ସୁଗତି

।୧୬।

ଚୌର୍ଯ୍ୟ ମିଥ୍ୟାଦି ଭାବରେ

ନ ମଜ୍ଜିବ କେଭେ ପାପକର୍ମରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନ ଭ୍ରମି ବ୍ୟଭିଚାରରେ

।୧୭।

ଜୀବ ପ୍ରତି କର ଦୟା

ହୃଦଁରୁ ତେଜିଣ କୁଟିଳ ମାୟା,

ହେ ତାତ ମାତ !

ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟେ ରଖି କାୟା

।୧୮।

ଅନିତ୍ୟ ଅଟେ ସଂସାର

ଶରୀର ଅଟଇ କ୍ଷଣଭଙ୍ଗୁର,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଛାଡ଼ ବୃଥା ଅହଙ୍କାର

।୧୯।

ଜାତି ବିଦ୍ୟା ଯଉବନ

ବିତ୍ତ ସୁତ ଗର୍ବ ଅଜ୍ଞାନ ପଣ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ସର୍ବ ହେବ ଅକାରଣ

।୨୦।

ପୂର୍ବ ସୁକୃତର ବଳେ

ଜନମ ଲଭିଛି ଏ ରବିତଳେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ମାନବକୁଳେ

।୨୧।

ବର୍ତ୍ତମାନ ଅଛି ରହି

ପୂର୍ବଜନ୍ମ କାଳ ତ ଜ୍ଞାତ ନାହିଁ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଭବିଷ୍ୟତେ ଯିବ କାହିଁ

।୨୨।

ତ୍ରିକାଳର ଅଧୀଶ୍ୱର

ଅଟନ୍ତି ମହାମହିମାସାଗର,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଚିନ୍ତ ତାହାଙ୍କ ପୟର

।୨୩।

ସିଦ୍ଧ ସାଧୁ ଜନ ସଙ୍ଗ

ସଙ୍ଗକର ନିତ୍ୟେ ନିର୍ମଳ ଅଙ୍ଗେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନ ରସି ମାୟାତରଙ୍ଗେ

।୨୪।

ଆଜ୍ଞା ମାନି ଗୁରୁଙ୍କର

ଉପାସନା କର ବିଭୁ ପୟର,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଜାଗ୍ରତେ ପ୍ରତିନିତ୍ୟର

।୨୫।

ପ୍ରାତଃ ବ୍ରାହ୍ମ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ସୁଚେତା ହୋଇଣ ଉଠି ସତ୍ୱରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଗୋମୟ ମାର୍ଜି ଅଙ୍ଗରେ

।୨୬।

ତହୁଁ କର ଆଚମନ

ବିଶୁଦ୍ଧ ଜଳରେ କରି ସ୍ନାହାନ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ତତ୍ପରେ ଯେଉଁ ବିଧାନ

।୨୭।

ପିନ୍ଧି ଗୈରିକ ବସନ

ପବିତ୍ର ଗୋମୟ କରିଣ ପାନ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଶରୀର କରି ଶୋଧନ

।୨୮।

ମନରୁ କାମନା ତେଜି

ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତିରେ ବ୍ରହ୍ମେ ନିମଜ୍ଜି,

ହେ ତାତ ମାତ !

ବିବେକ ଜ୍ଞାନ ଅରଜି

।୨୯।

ଶୌଚ ହୋଇଣ ସଧୀରେ

ଶରଣ ପଶିବ ବିଭୁପୟରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

କାୟ ମନର ବାକ୍ୟରେ

।୩୦।

ପୂର୍ବଦିଗେ ମୁଖ କରି

ଉଭାହୋଇ ମନେ ବ୍ରହ୍ମ ସୁମରି,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଅନ୍ୟକଳ୍ପନା ନ କରି

।୩୧।

କରପତ୍ର ଯୋଡ଼ି ଶିରେ

ସ୍ତୁତି ଜଣାଣ ପଢ଼ିବ ମୁଖରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମନାମରେ

।୩୨।

ହେ ଅଖିଳ ବିଶ୍ୱପତି

ତବପାଦେ କରୁଅଛି ବିନତି,

ହେ ତାତ ମାତ !

ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗେ ଶରଣ ନିତି

।୩୩।

ହେ ଅଲେଖ ଅବ୍ୟକତ୍ୱ

ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ସ୍ୱରୂପରେ ସ୍ଥିତ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ରୂପରେ ନୁହ କଳ୍ପିତ

।୩୪।

ନିରାଲମ୍ୱ ନିରଞ୍ଜନ

ନିର୍ଗୁଣ ନିର୍ଲେପ ଯେ ସନାତନ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଜଗତ ଜୀବଜୀବନ

।୩୫।

ତ୍ରୟ ଉପାଧିରୁ ଶୂନ୍ୟ

ତୁରୀୟ ବ୍ରହ୍ମ ଶୁଦ୍ଧ ଚଇତନ୍ୟ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଭକ୍ତର ଅଟ ବରେଣ୍ୟ

।୩୬।

ବିଭୁ ଅନାଦି ନିଧାନ

ଅରୂପ ଅକ୍ଷୟ ଅଖଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ସର୍ବତ୍ରରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

।୩୭।

ଅନାମ ଅଚିନ୍ତ୍ୟ ଶାନ୍ତ

ଅନହତ ଅବିକାରୀ ଅଦ୍ଭୁତ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନାହିଁ ତୁମ୍ଭ ଆଦି ଅନ୍ତ

।୩୮।

ନିତ୍ୟ ଅଜର ଅମର

ଆଶ୍ରିତ ଅଟ ଯେ ସର୍ବ ପ୍ରାଣୀର,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଗୁରୁ ମହିମା ସାଗର

।୩୯।

ସକଳ ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗଣ

ବିଭୁ ତେଜରେ ହୁଅନ୍ତି ବର୍ଦ୍ଧନ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ପ୍ରଭୁର ହୁଅ ଅଧୀନ

।୪୦।

ସପ୍ତବାର ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗରେ

ଶରଣ ମାଗିବ ଲୋଟି ଭୂମିରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଛନ୍ଦ ବନ୍ଧ ବିଧାନରେ

।୪୧।

ମହିମା ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମ

ଅନ୍ତରେ ଭାବି କରିବ ବଖାଣ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଖଣ୍ଡିବ ତ୍ରିତାପମାନ

।୪୨।

ମାନସିକ ଶରଣରେ

ଅଜପା ମନ୍ତ୍ର ସୁଅନୁଭବରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଜପିବ ମନ-ସୂତ୍ରରେ

।୪୩।

ଅନହତ ଧୁନିଘରେ

ଶବ୍ଦ ଶୁଭୁଅଛି ନିରନ୍ତରରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଭେଦିବ ଗୁରୁ ସୂତ୍ରରେ

।୪୪।

ବ୍ରହ୍ମଙ୍କୁ କରି ଚିନ୍ତନ

ବ୍ରହ୍ମମନ୍ତ୍ର ଜପି ହୋଇ ମଉନ,

ହେ ତାତ ମାତ !

କରିଣ ସୁଖ ଆସନ

।୪୫।

ପ୍ରାତଃ ବ୍ରାହ୍ମ ମୁହୂର୍ତ୍ତର

ସଂସାର ବିଷୟା କରିବ ଦୂର,

ହେ ତାତ ମାତ !

ସ୍ମରି ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପୟର

।୪୬।

ଗୁରୁଙ୍କ ଆଜ୍ଞନୁସାରେ

ଦର୍ଶନ କରିବ ପ୍ରତିନିତ୍ୟରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଚିତ୍ତ ରଖି ସଂଯମରେ

।୪୭।

ସିଦ୍ଧ ସାଧୁ ଗୁରୁଜନେ

ପୂଜିବ ତାହାଙ୍କୁ ଯଥା ବିଧାନେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଅନ୍ତର ନ କରି ମନେ

।୪୮।

ଅସାଧୁ ଜନର ସଙ୍ଗ

ବର୍ଜନ କରି ମଜ୍ଜିବ ସତ୍ସଙ୍ଗ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନ ଭାସ ମାୟାତରଙ୍ଗ

।୪୯।

ଅବଧୂତ ଯେ ଅତିଥି

ନମିବ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ ପ୍ରାନ୍ତ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଚିତ୍ତେ ନ କରିଣ ଭ୍ରାନ୍ତ

।୫୦।

ପକ୍ୱାନ୍ନ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଧରି

ମୃତ୍ତିକା ଭାଣ୍ଡରେ ପୂରଣ କରି,

ହେ ତାତ ମାତ !

ମନେ କଳ୍ପନା ନ କରି

।୫୧।

ଭିକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରିବ

ସାଧୁଏ ଗୃହୀର ଇଷ୍ଟ ବାନ୍ଧବ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଅତିଥି ଯତ୍ନେ ପୂଜିବ

।୫୨।

ଗୃହ କୁଟୁମ୍ୱ ଆବୋରି

କର୍ମ କରୁଥିବ ବ୍ରହ୍ମ ସୁମରି,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଅନ୍ୟ ଭାବନା ନ କରି

।୫୩।

ଅଲେଖ ପରମବ୍ରହ୍ମେ

ଭକ୍ତି କରୁଥିବ ଅତି ଯତନେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ରହି ବିଷୟ-କାନନେ

।୫୪।

ଅଶୁଭ କାମ୍ୟକର୍ମରେ

ନ ଭୁଲିବ କେବେ କୁସଂସର୍ଗରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

କୁଆଶ ତେଜି ଦୂରରେ

।୫୫।

ଶୁଭ କର୍ମ ଆଚରିବ

ସତ ଶାସ୍ତ୍ର ଅଧ୍ୟୟନ କରିବ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ସତ୍ସଙ୍ଗରେ ଦିନ ନେବ

।୫୬।

ଅନ୍ନ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଯାବତ

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସ୍ମରିଣ କରିବ ଭୁକ୍ତ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଭାଗ୍ୟରେ ଯାହା ପ୍ରାପତ

।୫୭।

ନିର୍ଲୋଭ ପର ଧନରେ

ସନ୍ତୋଷ ରହିବ ସ୍ୱଅର୍ଜିତରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ପୂର୍ବ କର୍ମ ବିଚାରରେ

।୫୮।

କୁଶାସ୍ତ୍ର କୁଗ୍ରନ୍ଥମାନ

ଏହାକୁ କରିବ ନାହିଁ ପଠନ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ତେଜିବ କୁତର୍କମାନ

।୫୯।

ନାସ୍ତିକ ପାଷାଣ୍ଡଜନେ

ସଙ୍ଗ ନ କରିବ ରହି ଯତନେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

କେବଳ ବ୍ରହ୍ମ ଚିନ୍ତନେ

।୬୦।

ଜଡ଼ ପ୍ରତିମା ସାକାର

ଆରାଧନା ତ୍ୟାଗ କର ତାହାର,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଚେତନ ନିଜ ଶରୀର

।୬୧।

ଏକବ୍ରହ୍ମ ସର୍ବଭୂତେ

ବିରାଜିତ ରହିଛନ୍ତି ଜଗତେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଭ୍ରମ ନୁହ କଦାଚିତେ

।୬୨।

ସ୍ୱଦେହେ ଜ୍ଞାନ ହରାଇ

ଅଚେତନରେ କି ସୁଚେତା ପାଇ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ବୃଥାରେ ଭ୍ରମ କିମ୍ପାଇ

।୬୩।

ବିଚାର କର ମନରେ

କାହୁଁ ଜନ୍ମିଅଛ କିଏ କାହାରେ

ହେ ତାତ ମାତ !

କର୍ତ୍ତା ବା କିଏ ସଂସାରେ ?

।୬୪।

ଆତ୍ମାଜ୍ଞାନ ଅନୁସର

ବିବେକ ବୁଦ୍ଧିରେ କର ବିଚାର,

ହେ ତାତ ମାତ !

ସ୍ୱଦେହର ବ୍ରହ୍ମ ସାର

।୬୫।

ବ୍ରହ୍ମକୁ ଚିହ୍ନି ନ ପାରି

ଅଜ୍ଞାନୀ ସାକାର ପୂଜେ ଆବୋରି,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଭୁଞ୍ଜିବାକୁ ସ୍ୱର୍ଗ ଶିରୀ

।୬୬।

ଆତ୍ମାଜ୍ଞାନକୁ ପାଶୋରି

ବ୍ରହ୍ମନିଷ୍ଠ ସାଧୁ ସଙ୍ଗ ନ କରି,

ହେ ତାତ ମାତ !

କାହୁଁ ହେବ ଭବୁ ପାରି

।୬୭।

ତ୍ରିଗୁଣରୁ ଆତଯାତ

ଦେବାସୁର ନର ନାଗ ସହିତ,

ହେ ତାତ ମାତ !

କାଳେ ସର୍ବେ ହ୍ୱନ୍ତି ହତ

।୬୮।

ନ ବୁଝି ଅଜ୍ଞାନିଜନେ

ସାକାରକୁ ପୂଜୁଥାନ୍ତି ଯତନେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଗରବପଣେ

।୬୯।

ନିର୍ଗୁଣ ପରମବ୍ରହ୍ମ

ଅଟନ୍ତି ସେ ଜୀବ ମୋକ୍ଷ କାରଣ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଛେଦନ୍ତି ମାୟା ବନ୍ଧନ

।୭୦।

ଏକବ୍ରହ୍ମେ ଭକ୍ତି କର

ଏକ ପ୍ରଭୁ ବିନୁ ନାହିଁ ନା ସାର,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନିଶ୍ଚେ ହୋଇବ ଉଦ୍ଧାର

।୭୧।

ଅନ୍ୟ ଦେବଦେବୀ ଯେତେ

ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ରୁଦ୍ର ଆଦି ସହିତେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

କଳ୍ପିତ ଏହୁ ଜଗତେ

।୭୨।

ତାହାଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ

ନ କରି ତାହାଙ୍କୁ କଦାଚ ମାନ୍ୟ,

ହେ ତାତ ମାତ !

କଲେ ମୂର୍ଖ ସଙ୍ଗେ ଗଣ୍ୟ

।୭୩।

ନ ଭଜି ସେହୁ ଦେବଙ୍କୁ

ଅର୍ଚ୍ଚନା କରିବ ନାହିଁ ତାହାଙ୍କୁ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଭାବିବ ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କୁ

।୭୪।

ଦେବ ନିର୍ମାଲ୍ୟାଦି ଯେତେ

ପତ୍ର ପୁଷ୍ପ ଫଳ ଆଦି ସହିତେ

ହେ ତାତ ମାତ !

ନ ଭୁଞ୍ଜିବ କଦାଚିତ

।୭୫।

ତୁଳସାଦି ବୃକ୍ଷମାନ

ନ ପୂଜିବ କେଭେ ଭ୍ରମ ହୋଇଣ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନ କରି ପତ୍ର ଗ୍ରହଣ

।୭୬।

ଭୂତ ପ୍ରେତାଦିମାନଙ୍କୁ

ଅରାଧନା ନ କରିବ ତାହାଙ୍କୁ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନିବାରିଥିବ ଦୂରକୁ

।୭୭।

ତୀର୍ଥ ବ୍ରତ ଉପବାସ

ତାମସିକ କ୍ରିୟା କର୍ମ ବିଶେଷ,

ହେ ତାତ ମାତ !

କେଭେ ନୋହିବ ତା ବଶ

।୭୮।

ଶୈବ ଶାକ୍ତ ଦୀକ୍ଷା ଯେତେ

ବଶୀକରଣାଦି ବିଦ୍ୟା ସହିତେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ତ୍ୟାଗ କରିବ ତ୍ୱରିତେ

।୭୯।

ତାନ୍ତ୍ରିକ କାମାକ୍ଷୀ ମନ୍ତ୍ର

ତହିଁର ଯେତେକ ବସାଣ ଯନ୍ତ୍ର

ହେ ତାତ ମାତ !

କେଭେଁ ନୁହେ ସେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର

।୮୦।

ତ୍ରିଗୁଣେ ଦୃଶ୍ୟ ଜଡ଼ିତ

ସ୍ତମ୍ଭଠାରୁ ଆବ୍ରହ୍ମପରିଯନ୍ତ

ହେ ତାତ ମାତ !

କାଳେ ହୋନ୍ତି କବଳିତ

।୮୧।

ଛାୟା ଜ୍ୟୋତି ରୂପ ଯେତେ

ବିରାଟ ଆଦି ଅବାଡ଼ ସହିତେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ମାୟାରୁ ଜାତ ସମସ୍ତେ

।୮୨।

ସର୍ବେ ଅଟନ୍ତି ଅନିତ୍ୟ

କେବଳ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ମାତ୍ର ସତ୍ୟ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ତାଙ୍କରି ହୁଅ ଆଶ୍ରିତ

।୮୩।

ସତ୍ସଙ୍ଗେ ବଞ୍ଚିବ ଦିନ

ସାତ୍ୱିକଭାବେ ଆହାର କରିଣ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ବର୍ଜି ନିଷିଦ୍ଧ ଭୋଜନ

।୮୪।

ପ୍ରବେଶିଲେ ଚନ୍ଦ୍ର ଘର

ନ ଭୁଞ୍ଜିବ ଚତୁର୍ବିଧ ଆହାର,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନିଷିଦ୍ଧ ଅଟେ ନିଶିର

।୮୫।

ରବି ଗଲେ ଅସ୍ତାଚଳ

ହେବ ସାୟଂ ବ୍ରାହ୍ମମୁହୂର୍ତ୍ତକାଳ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ତେଜିବ କର୍ମ ସକଳ

।୮୬।

ଶୌଚ ହୋଇ ବିଧିମତେ

ଉଭା ହେବ ଗୁରୁ ଆଜ୍ଞାନୁମତେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ବିଭୁ ଦର୍ଶନ ନିମନ୍ତେ

।୮୭।

ପଶ୍ଚିମାଭିମୁଖ ହୋଇ

ମୁଖେ ନାନା ସ୍ତୁତି ଶବଦ ଖାଇ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗେ ପ୍ରଣାମ ଯାଇ

।୮୮।

କାୟମନର ବାକ୍ୟରେ

ଶରଣ ମାଗିବ ପୂର୍ବ ବିଧିରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମ ନାମରେ

।୮୯।

ପଞ୍ଚବାର ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗରେ

ଦର୍ଶନ କରିବ ସାୟଂକାଳରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ନିୟମରେ

।୯୦।

ବ୍ରହ୍ମ ଉପାସନା କରି

ବ୍ରହ୍ମ ମହିମା ଗାଇବ ଉଚ୍ଚାରି,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନିଶି ଏକଯାମ ଧରି

।୯୧।

ତହୁଁ କରିବ ସ୍ମରଣ

ଏକାନ୍ତେ ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କୁ ଚିନ୍ତିଣ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ବେଦାନ୍ତ କରି ପଠନ

।୯୨।

ନିଦ୍ରା ହେଲେ ଉପଗତ

ସୁପ୍ତ ଶଯ୍ୟାରେ ଯେ ଯିବ ନିନ୍ଦ୍ରିତ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଉଠିବ ପ୍ରାତୁଃ ତ୍ୱରିତ

।୯୩।

ପ୍ରାତଃ ଯେ ସାୟଂ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ

ବ୍ରହ୍ମ ଦର୍ଶନ କରିବ ସଧୀରେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନିତ୍ୟ ବ୍ରାହ୍ମ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

।୯୪।

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ଗଲେ ଦେଇଁ

ବୁଦ୍ଧଗୁରୁ ସେ ମହିମା ଗୋସାଇଁ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ଭକ୍ତଙ୍କୁ ତାରିବାପାଇଁ

।୯୫।

ସେହି ସତ୍ୟଧର୍ମ ଧର

ବେଦଶାସ୍ତ୍ର ମଧ୍ୟେ ଅଟଇ ସାର,

ହେ ତାତ ମାତ !

ବ୍ରହ୍ମ ଉପାସନା କର

।୯୬।

ବାଲ୍ୟ ଯୁବା ନର ନାରୀ

ଯେ ଭଜିବ ଗୁରୁ ନାମକୁ ସ୍ମରି,

ହେ ତାତ ମାତ !

ମାୟାରୁ ହୋଇବ ପାରି

।୯୭।

ନିର୍ଗୁଣ ପରମ ବ୍ରହ୍ମେ

ପ୍ରବେଶିବ ଭାବୁଥିଲେ ଯତନେ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ସଂଶୟ ନ ଥିବ ମନେ

।୯୮।

ଏହି ସତ୍ୟ ବାକ୍ୟ ଘେନ

ଯେବା ଅଛ ଯତି ସତୀ ସୁଜନ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ନିଶ୍ଚୟ ହେବ କାରଣ

।୯୯।

ସଂକ୍ଷିପ୍ତରେ ସତ୍ୟଧର୍ମ

ତାତମାତ-ଗୀତି ହୋଇଲା ପୂର୍ଣ୍ଣ,

ହେ ତାତ ମାତ !

ସ୍ମରୁଛି ବ୍ରହ୍ମ ଅବର୍ଣ୍ଣ

।୧୦୦।